Onze trip begint in het station van Leopoldsburg. Van hieruit nemen we de trein tot in Zaventem. We zijn ruimschoots op tijd vertrokken, zodat we nog voldoende tijd hebben om onze bagage te reorganiseren en rustig een koffietje te gaan drinken. Onze eerste vlucht vertrekt stipt om 15Hr40 richting Qatar. Hier maken we een tussenlanding op de luchthaven van Doha. Een kleine twee uur later vertrekken we dan met een tweede vlucht richting Bangkok. Hier komen we tegen 14Hr plaatselijke tijd aan. We halen onze eerste Thaise Baths af en regelen ons twee SIM-kaarten. Met de bus gaat het dan uiteindelijk naar ons guesthouse, in het centrum van de stad.

Leopoldsburg - Zaventem - Doha - Bangkok

Deze keer geen trip met de camion of moto's, maar we trekken erop uit met de rugzak. We hebben een reis gepland van zestien weken doorheen Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja. Waar we het tot nu toe altijd gewoon waren om comfortabel onderweg te zijn met eigen vervoermiddel, gaan we nu moeten vertrouwen op onze wandelschoenen, fiets, scooter, tuktuk, enz.... Het vraagt zeker wat meer planning en de kans is groot dat het niet allemaal loopt zoals gepland, maar dat hoort er nu eenmaal bij en zorgt achteraf weer voor de betere verhalen.

Bangkok

Bangkok is de hoofdstad van Thailand en met zijn tien miljoen inwoners, tevens de grootste stad van het land. Hier kan je weken in rondtoeren en dan nog altijd nieuwe tempels, marktjes of pleintjes ontdekken. We bezoeken in een drietal dagen de bekendste bezienswaardigheden, waaronder Wat Arun, Wat Pho en het koninklijk paleis. Daarbovenop doen we nog een fietstocht en verkennen we enkele oude delen van de stad via het water.

Kanchanaburi Deel I

De treinrit van Bangkok tot Kanchanaburi kost ons een drietal uurtjes. Hier huren we onze eerste scooter. De scooter vinden was geen probleem, passende helmen vinden was een ander paar mouwen 🤭. De dag nadien, gaat het hiermee dan al vroeg richting de Erawan- en Huai Mae Khamin-watervallen. Toch een rit van in totaal 220 Km. Vooral het links rijden was in het begin wel even wennen. 's Avonds proberen we weer allerlei nieuwe gerechtjes uit op de avondmarkt, het één al wat pikanter 🌶️🌶️🌶️ dan het ander.

Namtok

De wekker staat om 04Hr45, want we willen de eerste trein richting Namtok nemen. In die rit passeren we de River Kwai en doen we er uiteindelijk een tweetal uurtjes over om tot in Namtok te geraken. Van daaruit gaat het met de bus tot aan de Hellfire Pass. Een beruchte passage van de Death Railway, waarbij de krijgsgevangen enkele passages uit het graniet moesten kappen met basic handgereedschap. Meer dan 12.000 mensen lieten hier hun leven, allemaal heel indrukwekkend. Terugkeren met de bus was wel een ander paar mouwen, normaal zou er elk uur eentje moeten passeren, maar niet vandaag, zo blijkt. We wachten uiteindelijk meer dan drie uur, gelukkig hadden we een beetje schaduw van een klein afdakje, want het was weer bloedheet vandaag. Overnachten doen we in een homestay in Namtok. De dag nadien gaat het, na een stevig ontbijt, terug met de bus richting Kanchanaburi.

Kanchanaburi Deel II

In Kanchanaburi huren we terug een scooter en doen we nog enkele bezienswaardigheden in de buurt waaronder 'The bridge over the River Kwai', de Tiger- en Dragontempel en een gigantische boom van meer dan 1000 jaar oud. Afsluiten doen we de dag op een terrasje met uitzicht op de River Kwai.

Ayutthaya

Ayutthaya was tot 1764 de hoofdstad van het Siamese rijk, het huidige Thailand. De oude stad staat op de werelderfgoedlijst en bestaat uit eeuwenoude tempels en paleizen. Met de fiets bezoeken we in twee dagen tijd een aantal van die sites. De één al wat indrukwekkender dan de andere.

Pak Chong

Met de trein reizen we van Ayutthaya tot Pak Chong. Naarmate we dichter op onze eindbestemming komen, begint het meer en meer dicht te trekken. We geraken gelukkig wel droog tot aan ons hostel. Het enige wat er nu nog op het programma staat, is een scootertje vinden om morgen naar het nabijgelegen natuurpark Khao Yai te rijden. Tijdens onze zoektocht gaan de hemelsluizen dan toch open en als het hier regent, komt het echt met bakken uit de hemel. Tussen de plensbuien door, vinden we uiteindelijk een scootertje bij een Yamaha dealer. Eentje met maar liefst 85000 Km op de teller en die duidelijk zijn beste jaren al lang achter zich heeft 🫤. We zijn benieuwd morgen.

NP Khao Yai

Rond vijf uur 's morgens gaat de wekker al af, we willen immers zo vroeg mogelijk naar het nationaal park rijden. De rit van 50Km verloopt vrij vlot, ook al begint het scootertje boven de 40Km/Hr te janken alsof er elk moment een paar tandwielen rond ons oren kunnen vliegen. Het NP Khao Yai is één van de parken waar er nog olifanten in het wild leven, we komen onderweg genoeg 'sporen' tegen, maar de kans dat je er één voor de voeten loopt, is bijzonder klein. We doen een paar wandelingen, die er bij momenten best wel uitdagend bij liggen. We zien wel wat aapjes, mooie vogels en hebben in de verte, enkele gibbons gehoord. En dan waren er natuurlijk nog de bloedzuigers, die zaten er met hopen. Na elke 100m, kon je er weer enkele van je armen of benen aftrekken. Ongelooflijk hoe snel die zich kunnen vasthechten. We zijn tot laat in de middag bezig geweest met alle uithoeken van het park te verkennen. Het was meer dan de moeite waard en het is mooi dat er nog zulke stukjes 'ongerepte' natuur bestaan.

Phimai

Vanuit Pak Chong rijden we met de bus naar Phimai. Hier komen we in de late namiddag toe. We brengen nog een bezoek aan Sai Ngam, met zijn 350 jaar en ruim 1.3 km² aan oppervlakte, de grootste en oudste Banyan boom van Thailand. Ook vandaag blijven we weer niet gespaard van de regen, we kunnen het nog net droog houden op de avondmarkt, maar dan komt het weer met bakken uit de hemel. We maken dan maar van de nood een deugd en duiken een restaurantje binnen :-)
De dag nadien brengen we dan nog een bezoek aan Prasat Hin Phimai, één van de best bewaarde Khmer-tempels van Thailand.

Nakhon Ratchasima

In Nakhon Ratchasima doen we een kleine tussenstop omdat van hieruit onze trein richting Ubon Ratchathani vertrekt. We brengen 's avonds een bezoekje aan de avondmarkt en laten ons weer het één en ander smaken ;-)

Ubon Ratchathani

We komen in de vroege namiddag aan in Ubon Ratchathani. Hier hebben we een verblijf geboekt in de The Outside Inn. De grote stad laten we deze keer links liggen. We maken er een rustige namiddag van. Het hostel had Mexicaans eten als specialiteit 🌶️👍

NP Kaeng Tana

In Khong Chiam huren we terug een scootertje voor twee dagen. Deze keer een beter exemplaar. De eerste dag brengen we een bezoek aan het Kaeng Tana NP. Het is al vrij laat op de middag als we hier toekomen. We gaan eerst naar een viewpoint over de rivier en besluiten dan nog een kleine wandeling te maken. Een 'Nature Trail' van 1,8Km, maar ofwel hebben wij een afslag gemist ofwel kunnen de Thai niet zo goed afstanden inschatten. Resultaat was dat we flink hebben moeten stappen om uiteindelijk in het pikkedonker, met als enige verlichting onze gsm, de weg terug te vinden.

NP Pha Taem

Om 04Hr30 gaat de wekker, deze keer rijden we in het donker richting het Pha Taem NP. De zonsopgang zou hier de moeite zijn. Het is een kleine 25 Km rijden en we zijn de eerste bezoekers. De inkom van het park is nog niet geopend, maar we kunnen gelukkig toch door rijden. Het viewpoint ligt bovenop een steile klif, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het onder gelegen dal, dat langzaam ontwaakt. Eenmaal de zon verschenen is, doen we nog een flinke wandeling naar de onderzijde van de klif. Hier kan je nog verschillende rotstekeningen terugvinden. De rest van de bezienswaardigheden liggen ver verspreid doorheen het park. We rijden in totaal meer dan 220 Km. Moe, oververhit (+35 °C) maar voldaan, komen we tegen de late namiddag terug in ons hostel aan. Hier doen we nog eens de was en breng ik een bezoekje aan de kapper. Morgen steken we de grens met Laos over.

Paksé

01 Dec steken we de grens met Laos over. Volgende stop is hier het dorpje Paksé. We worden hier al gelijk miljonair, als we 2.000.000 Laotiaanse Kip afhalen, omgerekend een slordige 120€ 😋.

Paksé

We huren weer een scootertje, deze keer een Honda Wave met een 'dikke' 100cc motor. Een halfautomaat, wat betekent dat je zelf mag schakelen en het zal ook nodig zijn, want de komende vier dagen staan er heel wat bergen op het programma, hij zal moeten werken met ons tweetjes erop. Onderweg wordt al snel duidelijk dat Laos vele malen armer is dan Thailand. De huisjes zijn zeer basic en vaak niet meer dan wat samen getimmerde planken met golfplaten erop. Het gros van het vervoer gebeurd hier met de scooter, motoculteur of zelfgemaakte vrachtwagens. De meeste kinderen hebben niet veel aan of om en gaan hier nauwelijks naar school. Het voelt bij momenten toch wat ongemakkelijk en confronterend aan om hier rond te rijden. De eerste dag van onze vierdaagse trip bezoeken we een kleine koffieplantage, enkele mooie watervallen en we wandelen wat rond in de kleine dorpjes.

Thateng

Na een stevig ontbijt brengen we een bezoek aan het dorpje Kok Phung Tai dat wat verder van de hoofdbaan ligt. Hier krijgen we een rondleiding van een Laotiaan (bijnaam 'Captain Hook') die vrij goed Engels spreekt. Hij maakt ons wegwijs in de gewoontes en gebruiken van het dorp. Het is alsof de tijd hier is blijven stilstaan. Foto's nemen mocht maar beperkt, zeker niet van de ouderen, omdat hier het geloof heerst dat je met een foto hun ziel steelt. Kloppen op een deur mag blijkbaar ook niet, hiermee zou je het goede karma van het huis verjagen. Dit kan goedgemaakt worden door een water-buffel te schenken. In elk huis wonen er meerdere generaties, met tot wel 50 mensen onder één dak. Kinderen worden al vanaf hun achtste jaar uitgehuwelijkt. Mannen kunnen hier ook meerdere vrouwen hebben, de eerste vrouw wordt bepaald door de ouders en de volgende(n) is afhankelijk van hoe rijk de man is. Vrouwen worden betaald met een bruidsschat, afhankelijk van hun skills en niet van hun uiterlijk. Zo zijn de vrouwen die goed kunnen weven, vlechten en koken het duurst. Betaling gebeurt met water-buffels, koeien of varkens. We leren ook een hele hoop kruiden kennen, allerhande wetenswaardigheden over de natuur en hoe levende rode mieren te eten (juist zuurtjes). Genezing van kwaaltjes of ziektes gebeurd met wat er in de natuur te vinden is. Elk dorp heeft zo zijn eigen sjamaan. Een bezoek aan het hospitaal is hier uit den boze en wordt gezien als een belediging van de sjamaan. De rondleiding neemt uiteindelijk meer dan drie uur in beslag, allemaal heel interessant. Na de tour rijden we nog een tachtigtal kilometer tot aan de slaapplaats. We zijn hier de enige gasten, maar worden goed in de watten gelegd. Op de vraag of we nog iets kunnen eten, wordt de tafel gedekt en krijgen we een stevig en lekkere maaltijd voorgeschoteld, top 👍.

Paksong

Vandaag gaan we offroad met onze scooter. Er zitten best wat pittige stukken in, maar de Honda slaagt erin met vlag en wimpel. De rit is ook absoluut de moeite waard, want we worden getrakteerd op prachtig natuurschoon. Overnachten doen we in Paksong en daar proberen we wijs te raken uit de Laotiaanse menukaart. Onze bestelling is op goed geluk, maar we worden niet teleurgesteld. We sluiten de dag af met een kleine wandeling naar het centrum, waar we ons nog een pannenkoek met allerhande zoetigheden laten smaken.

Tad Fane

Vandaag brengen we een bezoek aan onze laatste waterval. Meteen ook de hoogste van ze allemaal, het water stort hier meer dan 120m naar beneden. De waterval wordt ook druk bezocht door Thaise toeristen, die met rijkelijk versierde tour-bussen naar hier worden gebracht. Tegen de vroege namiddag brengen we onze scooter terug binnen en volgt weer een hele reorganisatie van ons materiaal. Het was een geweldige tour, zowel qua natuur, als de ontmoeting met de lokale bevolking. Vanavond staat er een Italiaans restaurantje op het programma, even geen rijst of noedels vandaag want we gaan ons 25-jarig huwelijk vieren 🥂🍾🥳

Thakhek

Welgeteld 350 Km is het van Paksé naar Thakhek. We nemen eerst een Tuk-tuk tot aan het busstation en onderhandelen daar onze bustickets richting Thakhek. Er zou elk uur een bus rijden, maar het duurt toch een kleine twee uur voordat de eerste bus komt opdagen. De rugzakken komen in de bagageruimte terecht tussen de zakken rijst, kisten meloenen, enz... en wij krijgen een plaatsje vooraan in de bus toegewezen. Omdat dit een lokale bus is, proberen ze zoveel mogelijk mensen en materiaal mee te nemen en dat gaan we geweten hebben. Al toeterend en roepend gaat het van het ene dorp naar het andere. En echt alles wordt meegenomen, we doen zelfs een tussenstop in de schrijnwerkerij, waar we minstens een uur, deuren en ramen inladen. Gevolg is natuurlijk dat je wel even onderweg bent. We hadden gerekend op een zestal uurtjes, maar het zijn er uiteindelijk bijna elf geworden. Want onze bus is niet één maar twee keer in panne gevallen. De tweede keer krijgen de chauffeurs het niet meer opgelost en worden we met zijn allen in een klein busje gepropt. Rond acht uur 's avonds komen we uiteindelijk toe in de bus terminal van Thakhek. Normaal kan je van hieruit ook een Tuk-tuk nemen, maar de chauffeurs vroegen zo'n absurde prijs, dat we de laatste vier kilometer, maar te voet gedaan hebben. Al met al waren we blij dat we, ondanks alle pannes, er toch geraakt zijn.

Thalang

We huren alweer een scootertje. De grote rugzakken laten we achter bij de verhuurder en we kiezen terug voor een semi-automatische Honda Wave, deze heeft net geen 2000 km op de teller 👍. Deze keer staat er een loop van vijf dagen, doorheen centraal Laos op het programma. Waar de vorige loop vooral in het teken stond van watervallen, zijn het hier grotten, wat belangrijkste trekpleister zijn. Overnachten doen we uiteindelijk in het Phosy Guesthouse, waar we 's avonds genieten van het lekkere eten, de mooie view en een kampvuurtje.

Na Hin

Het gebied waar we nu door rijden, is voor een groot deel onder water gezet voor één van de grootste elektriciteitscentrales van Laos. Spijtig genoeg zijn hiervoor wel enorme stukken tropisch bos opgeofferd. Op veel plaatsen zie je dan ook de stille getuigen boven het wateroppervlakte uitsteken. Onderweg bezoeken we nog enkele Boeddha's, halen wat koffiekoeken uit in de Bekery 😀 en bezoeken we de Dragon Cave. Dit is tot nu toe de mooiste van ze allemaal en we zijn hier helemaal alleen. Het is wel moeilijk om de omvang hiervan op foto vast te leggen. Afsluiten doen we de dag met een stevige wandeling tot aan een uitzichtpunt.

Konglor

De derde dag rijden we tot in het dorpje Konglor, hier laten we ons 's avonds zelfgemaakte frietjes smaken. En of die gesmaakt hebben na alle rijst en noedels 😋. De dag nadien brengen we dan een bezoek aan de gelijknamige grot. Hier vaar je met een bootje doorheen over een afstand van maar liefst zeven kilometer. Vooral de omvang van de grot is indrukwekkend.

Thakhek

Vanuit Konglor rijden we, via Na Hin, terug tot in ThaKhek. Het eerste stuk is nog interessant om te rijden, maar de laatste 100 Km zijn een ander paar mouwen. Dit is de 13, een verbindingsroute met China. Er rijdt hier enorm veel vrachtverkeer en daarbovenop zijn er over het hele traject wegenwerken. We zitten dan ook volledig onder het stof als we in Thakhek aankomen. De laatste loodjes wegen het zwaarst zeker. Een biertje met uitzicht op de Mekong, doen die laatst kilometers alweer snel vergeten 😋.

Udon Thani

We steken terug de grens met Thailand over om het Noorden van het land te verkennen. Eerste stopplaats wordt de stad Udon Thani. Hier worden de eerste tekenen van Kerst zichtbaar, best wel grappig als je weet dat meer dan 90% Boeddhistisch is. De dag nadien zijn we vroeg uit de veren om een boottocht op het rode Lotusmeer te maken.

Lampang

Van Udon Thani rijden we in 12Hr met de nachtbus naar Lampang. Hier brengen we een bezoek aan een paar tempels en laten ons 's avonds een lekkere pizza smaken 😋

Lampang

We huren terug een scootertje om de omgeving van Lampang te verkennen. Eerste stopplaats is het Nationaal Park Chae Son, bekend om zijn watervallen en warmwaterbronnen. Hierin nemen we een heerlijk bad en iets dichter bij de bron, koken we enkele eitjes. Het plan was om van hieruit naar een nabijgelegen tempel te rijden, maar onze scooter had blijkbaar andere plannen. Het ding is niet meer aan de praat te krijgen. We proberen van alles, maar niets lijkt te lukken. Het geklungel van die twee toeristen blijft natuurlijk niet onopgemerkt en al snel komt de lokale politie even checken wat er precies aan de hand is. Zij doen ook enkele verwoede pogingen, maar onze scooter heeft er gewoon geen zin in. Af en toe slaat hij aan, om dan weer even snel stil te vallen. De politie stelt voor om ons dan naar een nabijgelegen 'mechanieker' te brengen. Één van de politieagenten op ons scootertje en wij erachteraan met de pick-up 😀. De mechanieker zijn kennis beperkt zich tot het controleren van de bougie en kijken of er nog benzine in onze naftbak zit, hier gaan we niet ver mee komen. De agenten stellen dan voor om ons terug naar Lampang te brengen 👍 (80 Km), maar we hebben ondertussen al contact opgenomen met onze verhuurder, die ons ook wil komen halen. We bedanken onze agenten uitvoerig voor de aangeboden hulp en wachten nog even af of onze mechanieker erin slaagt om het scootertje toch aan de praat te krijgen, zonder succes natuurlijk. Wij proberen zelf dan nog maar eens een paar keer en wanneer ik gelijk een gek op de kickstarter lig te trappen en Cindy ondertussen de starter bedient, krijgen we het ding uiteindelijk aan de praat. We mogen alleen het gas niet loslaten, anders valt hij meteen stil. We wagen het erop om ermee naar de nabijgelegen tempel te rijden, ze kunnen ons nog altijd komen halen, moest het niet lukken. Met veel verkwistend gas raken we er en na het bezoek krijgen we het ding ook weer aan de praat met de combinatie van starter en kickstarter, echt teamwerk 😋. Het lukt ons om er terug mee in Lampang te raken, net voordat het donker wordt. De eigenaar verontschuldigt zich tientallen keren, maar hij kan er ook niets aan doen. We zijn al content dat we alles hebben kunnen bezoeken wat we die dag gepland hadden en we zijn weer een mooie ervaring rijker 😉

Chiang Mai

Van Lampang gaat het met de trein naar Chiang Mai. Dit is na Bangkok één van de drukst bezochte steden. Dit merk je ook meteen in het straatbeeld, hier lopen beduidend meer toeristen rond dan in de voorgaande steden. En dan herkennen wij enkel de westerlingen, de aziatische halen wij er niet uit. Voor ons zien die er allemaal min of meer hetzelfde uit. We bezoeken er een paar tempels en gaan op zoek naar een scootertje voor de komende tien dagen. Dit blijkt iets moeilijker te worden dan voorgaande keren. Omwille van het hoogseizoen zijn de eerste verhuurders die we bezoeken allemaal volgeboekt. Pas na enkele uurtjes en ettelijke verhuurders later hebben we succes bij een verhuurder die iets verder uit het centrum ligt. Onze stalen ros voor de komende tien dagen wordt weer een Honda Wave, maar deze keer eentje met 125cc.

Rondom Chiang Mai

We bezoeken eerst een paar bezienswaardigheden rondom Chiang Mai. Zo rijden we naar de druk bezochte Doi Suthep tempel, gelegen bovenop een berg met zijn goudkleurige pagode en smaragdgroene Boeddha. Het verhaal wil dat deze berg beklommen werd door een witte olifant met een relikwie van Boeddha op zijn rug. Daarom wordt de berg ook wel Suikerolifantenberg genoemd. We brengen een bezoek aan de Sticky Falls, waar je op blote voeten omhoog kan klauteren en als laatste stonden er de Mae Sa watervallen op het programma. 's Avonds wandelen we nog naar de night market, waar we een bordje noedels eten om U tegen te zeggen, het was niet zozeer de hoeveelheid die ons omver blies, maar miljaar wat waren die pikant 🌶️🌶️🌶️🥵

NP Mae Wang

Om de wijde omgeving van Chiang Mai te verkennen, hebben we een grote loop van een negental dagen gepland. De eerste stopplaats hierop is het Mae Wang Nationaal Park, vooral bekend om zijn hoge, door erosie gevormde kliffen. Omdat we hier een heel stuk hoger zitten, is het best wel fris op de wandeling. Niet dat we klagen, want de warmte was bij momenten toch teveel van het goede.

NP Doi Inthanon

Het nationaal park Doi Inthanon rijden we al vroeg op de ochtend binnen. Eerst en vooral rijden we naar het hoogste punt van het park en mee ook de hoogste berg van Thailand. Met zijn 2565m, ook een stevige klim voor ons scootertje. De eerste kilometers zijn weer frisjes, maar eenmaal als we boven het wolkendek klimmen, kunnen we ons lekker opwarmen aan de opkomende zon. Op de top vind je twee Pagodes terug ter ere van het koningspaar, beide omringd door een mooie tuin. Andere hoogtepunten van het park zijn de verschillende watervallen. We pikken er de twee mooiste uit, de Wicharathan en de Mae Ya waterval, waarbij de laatste het water meer dan 250m naar beneden stort. Dit is één van de indrukwekkendste watervallen die we tot nu toe gezien hebben.

Mae Sariang

Het is al vrij laat als we het Doi Inthanon NP uitrijden en er wacht ons nog een stevige bergachtige rit van 170 Km tot onze volgende slaapplaats. We slagen erin om net voor het donker in Mae Sariang toe te komen. We laten er ons nog een noedelsoepje smaken en kruipen er na deze mooie, maar intensieve dag, vroeg in.

Mae U Kho

Vanuit Mae Sariang gaat het noordwaarts, richting Mae Hong Son. Een mooie route van een kleine 200 Km over soms héle steile bergwegen.

Mae Hong Son

Mae Hong Son, een rustig dorpje waar het vooral 's avonds gezellig druk wordt. Alle activiteiten spelen zich af, om en rond de vijver, in het centrum van het dorp. Tegen 17Hr verschijnen de eerste eetkraampjes en voor je het weet staan de ketels weer te pruttelen en wat doen we dan, proeven natuurlijk 🥵

Ban Rak Thai

Vanuit Mae Hong Son doen we een kleine tour tot in Ban Rak Thai. Een dorpje tegen de grens met Myanmar en wat bekend staat om zijn Chinese specialiteiten. Het zijn vooral de grote potten gedroogd fruit die hier opvallen. Je kan ze in alle geuren en kleuren kopen. Omdat we er zelf niets vanaf kennen, kopen we dan maar een mix, die achteraf best lekker smaakte. Op de terugweg stoppen we nog aan een tempel die je kan bereiken via een lange bamboe brug. De ingang van de tempel hangt vol met honderden wensen, of die allemaal gaan uitkomen??? 😉

Pai

Op weg naar Pai doen we nog een tussenstop in Ban Jabo, een dorpje dat bekend staat om zijn lekkere noedelsoep. We kiezen er één van de vele restaurantjes uit en laten ons een soepje smaken. Het was wel niet de soep die ons omver blies, maar eerder het prachtige uitzicht op het omliggende dal.

Pai is één van de bekendste dorpjes in Thailand. Dat merk je ook aan het aantal guesthouses, bars en restaurantjes, er heerst een gezellige drukte. Wij verblijven er een paar dagen in de Pai Country Hut, dit ligt net buiten het centrum waardoor we nauwelijks last hebben van al het feestgedruis. We vieren er kerstavond en doen nog enkele uitstappen in de omgeving.

Pai Canyon en Chedi Phra That Mae Yen

Vanuit Pai brengen we een bezoekje aan Pai Canyon en aan de tempel Chedi Phra That Mae Yen.

Phayao

Phayao wordt vaak overgeslagen op weg naar Chiang Rai, dit merk je ook meteen in de stad. Zo goed als niemand spreekt er nog Engels en al de bewegwijzering is enkel nog in het Thais. Als we iets willen bestellen in het restaurant, moeten we onze Google Translate weer boven halen, waardoor je niet altijd krijgt wat je denkt te hebben besteld 😀. Het stadje ligt aan de rand van een groot meer en er hangt een rustige atmosfeer. Geen druk gedoe, zoals in de grotere steden. In de buurt van Phayao bezoeken we enkele Boeddha beelden, gehouwen uit kalksteen en de Wat Analayo, een tempel met uitzicht op de stad.

NP Thansawan

In Phayao huren we terug een scootertje en doen we een uitstap naar het Thansawan NP. Het park staat bekend om de tientallen pauwen die hier, tussen de maanden januari en maart, neerstrijken. Alleen nemen ze het iets te nauw met hun timing, want eind december kunnen we er met een beetje geluk, slechts eentje spotten 🙂. Gelukkig zijn er nog de watervallen, die het de trip van 150 km waard maken. Onderweg naar het NP, zien we ook een rubberplantage, straf om te zien hoe snel het 'rubber' uit de bomen loopt.

Chiang Rai

Chiang Rai, de laatste grote stad die we bezoeken in Thailand en mee ook de laatste tempel. We hebben er al een hele hoop bezocht en vaak is het veel van hetzelfde, maar dat geldt niet voor de witte tempel (Wat Rong Khun). Deze staat toch bovenaan in ons lijstje, zeker als de zon erop schijnt, is hij letterlijk, oogverblindend. Het hele complex wordt omringd door allerhande mooie tuintjes, pagodes en gebedsplaatsen. Hoe sereen en afgeborsteld de plaatsen vaak ook zijn, toch slagen de Thai er iedere keer weer in om er iets in te plaatsen, wat er helemaal niet in past 🙂. Na de tempel gaat het dan richting de Khun Kon waterval. De waterval op zich is niet zo spectaculair, maar het is vooral het mooie pad ernaartoe dat de moeite is. Voor de wandeling steken we nog enkele wierookstokjes aan, je weet maar nooit wat je onderweg allemaal tegenkomt 😉. Oud op nieuw vieren we aan de gouden klokkentoren, in het centrum van de stad. Bij deze wensen we jullie dan ook het allerbeste toe voor 2023 🎉🍾🥂.

Mae Sai

Vanuit Chiang Rai doen we nog een tour richting de grens met Myanmar. We nuttigen koffie met gebak bij de Hilltribes 😀, bezoeken een mooie plantentuin en stoppen nog aan enkele bergdorpjes om van het uitzicht te genieten. Hiermee sluiten we ons bezoek in Thailand af, we steken terug de grens met Laos over en van daaruit gaat het richting Vietnam.

Houay Xai

We moeten jammer genoeg afscheid nemen van Thailand. Een lokale bus brengt ons in een kleine twee uurtjes tot aan de grens met Laos. De formaliteiten zijn snel geregeld en met de Tuktuk rijden we de laatste kilometers tot in het grensdorpje Houay Xai. Hier checken we of alles in orde is voor onze afvaart van de Mekong. Deze hadden we een paar dagen geleden geboekt bij een lokaal kantoor. We kunnen morgen onze tickets komen afhalen en tegen 11 Hr zou onze boot moeten vertrekken 👍.

Mekong dag I

De afvaart tot in Luang Prabang doen we met een zogenaamde 'slowboat'. Die doet er een tweetal dagen over, om tot in Luang Prabang te geraken. De boot zit flink volgeboekt, maar we kunnen toch een goed plaatsje aan de voorkant bemachtigen. Zoals de naam van de boot doet vermoeden, gaat het er allemaal heel langzaam aan toe. Het geeft ons voldoende tijd om alles wat er op de oevers gebeurd, te absorberen. De eerste dag varen we een zestal uur tot aan onze overnachtingsplaats Pakbeng.

Pakbeng

Het dorpje Pakbeng leeft vooral van de inkomsten van de toeristen die hier dagelijks passeren. We doen nog wat inkopen voor ons eten van morgen, want op de boot valt er nauwelijks iets te krijgen. 's Avonds laten we ons een lekkere curry smaken met uitzicht op de Mekong. De menukaart was wel een kunstwerk op zich. Iedereen was vrij erin te tekenen wat hij wou, alleen de prijzen mochten niet aangepast worden 😉. 's Morgens zijn we nog getuige van monniken, die giften verzamelen op hun dagelijkse ronde doorheen het dorp.

Mekong dag II

Vandaag vertrekken we al om 09 Hr en blijkbaar met een andere boot dan gisteren. Niet dat het veel verschil maakt hoor, want deze is even 'slow' als die van gisteren. De boot fungeert ook een beetje als taxi voor de bewoners langs de Mekong. Je moet maar wuiven naar de boot en deze komt je dan oppikken aan de oever. We doen er uiteindelijk zo een dikke acht uur over om tot in Luang Prabang te geraken.

Kuang Si Waterfall

In Luang Prabang huren we weer een scootertje om enkele bezienswaardigheden rond de stad te bezoeken. Eerst staan er de Kuang Si watervallen op het programma, zowat de hoofdattractie van de regio. De rit is een kleine 35 km, over niet al te beste wegen. Het is vooral uitkijken voor de diepe putten. En alhoewel ons scootertje niet zoveel kilometers op de teller heeft, merk je dat er al flink wat gaten mee gemist zijn, want de voorvork lijkt precies een eigen leven te leiden. Het bezoek aan de watervallen maakt de slechte kilometers wel meer dan goed. Het turquoise water komt hier via ontelbare kleine terrassen naar beneden en dit gecombineerd met het weelderige groen, maakt het plaatje compleet. Nadien rijden we nog naar het dorpje Ban Xang Hai, wat bekend staat om zijn weefwerk en whiskey, die hier de toepasselijke de naam LaoLao draagt. We kopen er een tafelkleedje en natuurlijk een klein flesje whiskey.

Mekong dag II

Nongkhiaw, een dorpje 140 km ten noorden van Luang Prabang. Vroeger kon je er met de boot naar toe varen, maar dit is niet langer mogelijk omdat de Chinezen er een dam gebouwd hebben. Enige mogelijkheid is dus de bus nemen en dat is in Laos altijd een klein avontuur. Door de slechte staat van de weg, gecombineerd met ons gammel busje, maakt dat we er toch een viertal uren over doen. Het dorpje ligt aan de rand van de rivier de Ou en ligt ingesloten tussen hoge kalkstenen rotsen. Er heerst een gezellige sfeer en het leven lijkt hier een paar versnellingen lager geschakeld te hebben. Ook wij doen het hier rustig aan, we vullen de twee dagen met wat wandelen en vooral genieten van de mooie omgeving.

Luang Prabang

In Luang Prabang doen we meerdere malen een tussenstop, om van daaruit de regio te verkennen. Het is, met 50000 inwoners, de vierde grootste stad in Laos. Vooral 's avonds is het er leuk vertoeven. Eén van de specialiteiten hier is de 'hotpot', waarbij er een emmer gloeiende kolen op je tafel gezet wordt. Hierop wordt er dan een schaaltje geplaatst, waarvan de rand gevuld is met water. Je kan daarop dan naar eigen keuze je groentjes, noedels en vlees bereiden, allemaal heel gezellig om te doen. Luang Prabang is ook onze laatste verblijfplaats in Laos. We vliegen van hieruit naar Hanoi in Vietnam.

Hanoi

Vietnam, normaal gezien gingen we hier een kleine vijf weken verblijven, maar omwille van het Vietnamese nieuwjaar, hebben we deze periode in twee gesplitst. In tegenstelling tot bij ons, wordt nieuwjaar hier tot tien dagen gevierd, waarbij veel accommodaties en bezienswaardigheden gesloten zijn. De festiviteiten starten hier rond de 20ste januari en eindigen ergens begin februari. Daarom bezoeken we eerst het zuiden van Vietnam en steken we voor het Vietnamese nieuwjaar, de grens met Cambodja over. Het noorden van Vietnam is dan voor de tweede helft van februari. We vliegen eerst van Luang Prabang (Laos) naar Hanoi. Daar verblijven we één nacht, om de dag nadien direct door te vliegen naar Da Nãng.

Hoi An

Hoi An ligt een twintigtal kilometer ten zuiden van de luchthaven Da Nãng. De kleine stad ligt niet ver van de kust en was vroeger een belangrijke handelshaven. Vandaag is het vooral een sfeervolle, maar soms hectische stad, die vooral bekend staat om zijn handgemaakte kledij en pittoreske binnenstad. Vooral de kleurrijke avondmarkt is er bijzonder gezellig. Met de fiets verkennen we de omgeving van de stad, waarbij je eenmaal uit het centrum, jezelf direct tussen de rijstvelden en kleine waterlopen bevindt. We bezoeken ook een spa/massage, waar we voor de voetmassage gingen, maar de masseuses zagen dat iets ruimer. De benen werden mee gemasseerd en dat ging er toch iets hardhandiger aan toe dan dat we verwacht hadden. Het begon thans mooi met thee, vers fruit en een bloemenbadje 😋. Kortom, we hebben er achteraf nog plezier van gehad. En zo kort bij de kust, mocht natuurlijk een bezoek aan het strand niet ontbreken 😉.

Da Nang

In Da Nang huren we terug een scooter. We zijn er wel niet helemaal gerust in, want het verkeer in Vietnam is toch nog van een andere grootteorde, dan wat we tot nu toe gewoon zijn. In Thailand en Laos was er nog sprake van een georganiseerde chaos, maar hier is het ieder voor zich. Honderden scootertjes banen zich toeterend een weg doorheen de drukke straten. Ze komen ook letterlijk uit alle richtingen, tegen het verkeer, rood licht, het maakt allemaal niet uit. Ook met twee hebben we ogen tekort. We zijn iedere keer weer blij, als we zonder kleerscheuren op onze bestemming arriveren. We brengen eerst een bezoek aan de 'Marble Mountain', dit zijn meerdere heuvels waarin en rond, verschillende heiligdommen zijn gebouwd. Daarna stond er een bezoek aan het Son Tran nationaal park op het programma, maar door de doortocht van de tyfoon Damrey, zijn de meeste wegen nog ontoegankelijk. Als alternatief rijden we een mooie route langsheen de kust. ' s Avonds doen we een wandeling in de stad, waarbij één van de bruggen over de Han-rivier, de vorm van een draak heeft. In het weekend wordt deze dan versierd met het nodige klank- en lichtspel.

Ben Tre

Vanuit Da Nang vliegen we naar Ho Chi Minh City, ook wel bekend als het vroegere Saigon, waarvan het oude stadsgedeelte nog steeds dezelfde naam draagt. Van hieruit brengen we een bezoek aan de Mekong Delta. Daar varen we naar een 'bedrijf' dat kokosnoten verwerkt, één van de belangrijkste exportproducten uit deze regio. Ze zijn vooral bekend om hun zoete smaak. In het bedrijfje worden ze onder andere verwerkt tot karamellen, gegrilde zoete kokosschilfers, olie, enz... Op onze volgende stopplaats, zien we hoe er van riet, allerhande gebruiksvoorwerpen worden gemaakt. 's Middags eten we een 'Elephant-ear Fish', één van de specialiteiten hier, waarbij de vis met allerhande groentjes en noedels, in rijstpapier gerold wordt. Niet direct onze favoriet, het was vooral veel gepruts, maar de smaak was wel oké. Namiddag verkennen we de buurt nog wat te voet en sluiten we de dag af met een traditioneel boottochtje op één van de zijrivieren van de Mekong Delta.

Ho Chi Minh City

Vietnam staat natuurlijk onlosmakelijk verbonden met de oorlog die hier van 1955 tot 1975 woedde. In Cú Chi, iets ten noorden van Saigon, bezoeken we een overgebleven tunnelcomplex van de Vietcong en in Ho Chi Minh zelf, het oorlogsmuseum. Zoals bij alle oorlogen, is het ook hier weer onwaarschijnlijk, om te zien welk leed de mensen elkaar aandoen.

Phnom Penh

Vanuit Saigon gaat het richting Phnom Pehn, de hoofdstad van Cambodja. Wat meteen opvalt, is de rust ten opzichte van Saigon. Minder volk, nauwelijks getoeter en het verkeer is terug wat gedisciplineerd. We bezoeken er enkele parken, het koninklijk paleis en de avondmarkt.

Khmer Rouge

Een donkere vlek in de geschiedenis van Cambodja, zijn de jaren zeventig. In die periode vielen er, onder het bewind van Pol Pot, meer dan 1,5 miljoen doden. Vele door hongersnood, maar ook tienduizenden 'vijanden' van het regime werden er in die periode vermoord. Intellectuelen, monniken en vermeende spionnen werden allemaal, in daarvoor opgerichte kampen, tot de dood gemarteld. We bezoeken die van Tuol Sleng, of beter bekend als S-21, één van de beruchtste kampen in Cambodja. Van de twintigduizend gevangenen, wisten er slechts zes de horror te overleven. Veel executies vonden ook plaats net buiten de stad, op de zogenaamde 'Killing Fields'. De kuilen zijn hiervan de stille getuigen, ooit massagraven met honderden doden.

Kep

Tijd om de mooiere kant van Cambodja te verkennen. We nemen de bus naar Kep (Kampot), in het zuiden van het land. Het kustdorp ligt aan de rand van een klein natuurpark. Hierin doen we een mooie wandeling, waar we buiten veel vogels, ook enkele apen tegenkomen. Één van de culinaire specialiteiten van de regio zijn krabben. Al zijn we zelf geen echte liefhebbers van seafood, doen we toch een poging. De smaak is goed, maar je moet er wel wat voor over hebben om het 'vlees' eruit te prutsen. Eigenlijk niet voor herhaling vatbaar. In ons Guesthouse huren we terug een scootertje en bezoeken we een peper boerderij, nog één van de specialiteiten uit deze regio. De Kampot peper staat bekend om zijn felle smaak en het feit dat hij hier volledig biologisch gekweekt wordt.

Koh Rong Samloem

Koh Rong Samloem, een klein paradijselijk eilandje in de Golf van Thailand. Strandvakanties zijn dan misschien niet helemaal ons ding, maar hier klopte het plaatje wel helemaal. Witte stranden, helderblauw water en een mooi chaletje aan het strand. Kortom, de twee dagen zijn goed meegevallen 😉.

Siem Reap

De tempels van Angkor mochten natuurlijk niet ontbreken aan ons bezoek aan Cambodja. Het complex is enorm groot en om alle tempels te bezoeken, heb je meerdere dagen nodig. Eerst brengen we een bezoek aan het nationaal museum, waardoor je toch een betere inkijk krijgt van de voorgeschiedenis van heel het complex. Daarna bezoeken we in een tweetal dagen Angkor Thom, Preah Kahn, Ta Prohm en Angkor Wat zelf. Heel indrukwekkend om te zien wat er in die tijd gebouwd allemaal gebouwd kon worden.

Bangkok

Vanuit Siem Reap gaat het met de bus weer richting Thailand. Hier verblijven we één nachtje in Bangkok en bezoeken 's avonds nog eens de avondmarkt. De volgende dag vliegen we met Vietnam Airlines van Bangkok terug naar Hanoi, om daar het noorden van Vietnam te gaan verkennen. Dit stuk hadden we omwille van het Vietnamese nieuwjaar overgeslagen.

Tam Coc

Het noorden van Vietnam stond als laatste op het programma. Eerst bezoeken we een drietal dagen Tam Coc, in de provincie Ninh Binh. Het weer laat ons hier wel wat in de steek, zwaar bewolkt met af en toe gemiezer, maar we proberen er het beste van te maken. De omgeving is een lappendeken van rijstvelden, bezaaid met kalksteen rotsformaties. We doen wat wandelingen in de regio en bezoeken er enkele kleine natuurparken.

Ha Long Bay

Eén van de bekendste toeristische attractie in Vietnam is Ha Long Bay. We doen er een 'cruise' van een drietal dagen. Ook hier is het weer niet optimaal maar goed, het weer kan je nu eenmaal niet plannen. Vanaf het schip bezoeken we enkele vissersdorpjes op het water. We doen een wandel- en fietstocht op het eiland Cat Ba en genieten vooral van de prachtige omgeving.

Sa Pa

Sa Pa ligt in het NW van Vietnam, niet ver van de grens met China. Het stadje ligt op 1500m hoogte en is een populaire vakantiebestemming voor de Chinezen. In het centrum van de stad vind je daarom ook massa's eet- en drankgelegenheden, tot wel drie etages hoog, niet helemaal ons ding. Gelukkig kan je net buiten de stad nog rustige plekjes vinden. We laten er ons een heerlijke kip curry, geserveerd in een kokosnoot, smaken. Vlak bij Sa Pa ligt de berg Fansipan, dit is met 3143m, de hoogste berg van Vietnam. Deze is bereikbaar met de langste kabelbaan ter wereld. In maar liefst 6,3 Km overbrug je een hoogte van 1,4 Km. De rit duurt een twintigtal minuten, waarbij je een mooi uitzicht hebt op het onderliggende dal. Bovenop de berg vind je allerhande pagodes en tempels terug.

Ta Van

Een vijftiental kilometer ten oosten van Sa Pa ligt Ta Van. Een dorpje wat omringd wordt door honderden terrassen, waarop er rijst gekweekt wordt. We doen er een mooie wandeling via ontelbare kleine paadjes die er doorheen lopen. Het weer laat ons wel wat in de steek, maar we laten het de pret niet bederven.

Yên Minh

Het was al weer even geleden dat we nog een scootertje gehuurd hadden. Dus hoog tijd om er nog eens op uit te trekken. Er staat een vijfdaagse tour in het uiterste noorden van Vietnam op het programma. We huren een Honda Blade, de evenknie van de Honda Wave uit Laos. Met 110cc trekken we weer de bergen in. Maar niet vooraleer we ons nog wat extra regenkledij aanschaffen, want het weer kan in deze regio heel onvoorstelbaar zijn. De eerste dag rijden we een kleine 100 Km tot in Yên Minh. Hier doen we nog een rondje op de zondagsmarkt.

Dong Van

Van Yên Minh gaat het dan richting Dong Van. Een mooie route over bochtige wegen met een gemiddelde hoogte van om en bij de 1500m. We moeten al onze extra lagen kledij boven halen, want het is hier bij momenten behoorlijk fris. We naderen op deze route tot op een honderdtal meter van de Chinese grens. We konden op sommige plaatsen zelfs de grenshekken zien staan. Onderweg hebben we ook onze eerste platte band van de trip. Gelukkig niet al te ver van het eerstvolgende dorp. We moeten de scooter maar een kleine kilometer duwen. We worden snel geholpen en na een half uurtje kunnen we onze weg weer verderzetten. Welgeteld 3€, inclusief een nieuwe binnenband 👍. Onze eindbestemming Dong Van is een gezellig dorpje, wat hier en daar wat wegheeft van een Oostenrijks bergdorp.

Mèo Vac

Van Dong Van gaat het dan naar Mêo Vac. Beide dorpen liggen maar een kleine dertig kilometer van elkaar, maar we nemen enkele zijwegen om de regio wat beter te verkennen. De eerste afslag voert ons richting de Nho Qué rivier, waar we onderweg stoppen om een theetje te drinken. We steken de rivier over en doen nog een twintigtal kilometer Gravelweg, waarna we terugkeren naar de hoofdbaan. De tweede afslag voert ons door een gebied dat bewoond wordt door zeventien verschillende etnische groepen, waarvan de Hmong het grootste deel uitmaken. Er wordt hier nog vooral van de landbouw geleefd. Het land is, door de grote hoogte en rotsachtige ondergrond, bijzonder moeilijk te bewerken. Overal zie je mannen, vrouwen en kinderen gebukt aan het werk. De tijd lijkt hier wel te hebben stilgestaan.

Du Già

Als we 's morgens uit het raam kijken, belooft het niet veel goeds. Er hangt een dichte mist en het regent lichtjes. Niets aan te doen, ontbijten, regenkledij aantrekken en we zijn ermee weg. Het eerste stuk wordt er flink aan de weg gewerkt, waardoor onze 'Blade' het hard te verduren krijgt, de putten en stenen volgen elkaar in sneltempo op. Gelukkig wordt de weg na een dertigtal kilometer beter. De regen blijft wel van de partij, waardoor we iets minder stops inlassen en al tegen 14 Hr op onze eindbestemming toekomen.

Hà Giang

Ook vandaag belooft het weer niet veel goeds. Terwijl we aan het ontbijten zijn, komt de regen met bakken uit de hemel. Volgens de buienradar zou het tegen 10 Hr wel iets beter moeten worden. Best maar even wachten dus en inderdaad na een uurtje begint het lichtjes op te klaren. Het blijft wel regenen, maar niet meer met die grote hoeveelheden. Op deze laatste dag van de loop rijden we door een lang uitgestrekt dal met verschillende kleine dorpjes. Ook hier hebben de mensen het niet te breed. De huisjes zijn meestal opgetrokken uit wat planken met een golfplaten dak erop. Onderweg tanken we nog een extra litertje benzine, omdat we niet helemaal zeker zijn of we de laatste 100 Km wel gaan halen. Tegen de vroege namiddag komen we uiteindelijk aan in Hà Giang. We warmen ons op met een warme choco en kijken terug op soms natte, maar geslaagde vijf dagen.

Koh Samet

De laatste dagen van onze trip willen we toch nog afsluiten met wat zon. We boeken ons een chalet op het eiland Koh Samet in Thailand. Dit ligt een kleine 200 Km ten zuidoosten van Bangkok. Hier genieten we nog van enkele zonnige dagen, voordat we terugkeren naar het koude België.

Leopoldsburg

We zijn na een reis van 30 Hr, veilig en wel in Leopoldsburg aangekomen. De afgelopen 110 dagen waren top. Mooie dingen gezien, lekker gegeten, fijne mensen ontmoet, bijna 5000 km met de scooter gereden, meer dan 6000 foto's getrokken, ontelbare keren gestoken door de muggen, veel gezweet en soms ook kou geleden, maar bovenal, genoten van elke dag die we onderweg waren 👍.